Ode aan de Vinckhuysenschool Hoewel het vanmorgen erg koud was op de fiets, kom ik net als elke dag met een warm gevoel thuis van school: de Vinckhuysenschool in West-Graftdijk. Na onze fietstocht door het dorp worden we elke dag begroet door de lieve juffen en meester die altijd oprecht blij zijn om iedereen weer te zien. De sfeer is warm en hartelijk. Even later arriveren ook de in oranje zwemvestjes gehulde kinderen die met de boot zijn overgekomen vanuit de Starnmeer. Deze stoere kleuters redden zichzelf prima: zwemvest aan de kapstok, jas ophangen, broodtrommel opruimen, juf een hand en dan plaatsnemen in de kring. Dat redden ze allemaal prima zonder hun moeder. Veel kinderen hebben een agrarische achtergrond. Koeien, hooibalen en strontrijden zijn hier onderwerp van gesprek. Ik geef mijn zoon en dochter een dikke zoen. Ik wens ze een heel fijne dag en druk ze op het hart dat ze goed naar juf moeten luisteren. In de gangen groeten ouders elkaar. Mensen zijn hier met elkaar begaan. Dan fiets ik weer naar huis. Langs het prachtige kanaal met kuifeendjes en door de Zuiderstraat. Onderweg vertrouwde gezichten van vriendelijke dorpsbewoners. Ik raap nog wat blikjes en sigarettenpakjes op die mensen schijnbaar zijn ‘verloren’. Ik geniet van de wisseling van de seizoenen. Binnenkort fietsen we weer langs een zee aan sneeuwklokjes in de Noorderstraat. Iets later in het jaar gevolgd door het kleurenspektakel van de forsythia en magnolia. Ik vertrouw erop dat ook deze zomer de stokrozen bij de sluis weer opkomen. Ik kijk er al weer naar uit. Nog even en dan hoef ik helaas niet meer mee op de fiets. Dan redden ze zichzelf en dat is zoals het moet zijn. Dan regelen ze zelf maar waar en met wie ze ‘s middags gaan spelen. Tot die tijd fietsen we samen, leer ik ze de gevaren van het verkeer en attendeer ik ze op alle mooie dingen om ons heen. Muts op, rode wangen, snotneus. Wat een rijkdom. Wij beschouwen het als een groot voorrecht dat we een dorpsschool hebben. Een veilige haven in een wereld waarin mensen lijken te denken dat alles altijd beter en anders moet. Een plek waar de kinderen elkaar allemaal kennen en waar het niet uitmaakt wie je bent of hoe oud je bent. Lief zijn voor andere mensen en niemand alleen laten staan: dat is het belangrijkste wat wij onze kinderen willen meegeven. Maar ook: incasseren, niet altijd je zin krijgen en ja, de kinderen moeten hard werken. Dat hoort erbij en dat kweekt karakter. En al deze waarden vinden wij op de Vinckhuysenschool. Familie Abbing West-Graftdijk